Horn of the Abyss

Nawet skromny niziołek pochodzący z ostępów Eeofolu jest zdolny do wielkich czynów w obliczu historycznego kataklizmu. Nowa rzeczywistość pozbawiona słomianych dachów, poletek marchwi oraz nieustannego zrzędzenia starców zmieniła Henriettę, ale teraz ona sama osiągnęła gotowość do dokonywania zmian. Kreegański ogień spopielił jej ojczyznę i spalił jej serce, ale jednocześnie wykuła w nim swą stalową wolę.

Od zamierzchłych czasów nagromadzona w ziemi ropa była istnym utrapieniem dla farmerów Jadame, wytryskując fontannami, niszcząc ich uprawy i pastwiska. Sam, córka i uczennica utalentowanego kowala, jako pierwsza poskromiła tę czarną bestię kierując ją do rur prowadzących do jej kuźni i zapewniając tym samym żar. Jej wynalazki umożliwiły wykorzystanie ropy w życiu codziennym, konsumpcji oraz zbrojeniu miasta Burton.

Dawno temu kiedy Tancred parał się alchemią odkrył starożytny przepis na miksturę zdolną do eksplodowania bez użycia magii. Ku jego rozczarowaniu okazało się, że zasoby saletry, najistotniejszego komponentu mieszanki, są na Antagarichu niemal nieobecne. Tylko na Jadame Tancredowi udało się odkryć niezmierzone jaskinie pełne tej rzadkiej substancji, a przez to udoskonalić projekt arkebuzów zdolnych miotać maleńkie pociski z niewiarygodną mocą.

Melchior potrafi dostrzec wszystko co ma miejsce w najgłębszych zakątkach czyjegoś umysłu. Ten ukryty talent jest niezwykle przydatny przy ocenie sił i intencji wroga oraz negocjacji z nim. Każdy książę, który skorzysta z usług Melchiora może być pewien, że nigdy nie zdarzy mu się błagać o zawieszenie broni na hańbiących warunkach.

Floribert jest uważany za jednego z najlepszych enrothiańskich chirurgów polowych, który wprowadził liczne nowe narzędzia przyspieszające operacje i tym samym łagodzące cierpienia rannych. Floribert nie może narzekać na brak materiału do praktyk dzięki eksperymentom Victorii, jego partnerki.

Mroczne elfy słyną z zamiłowania do podróży i eksploracji. Od małego Wynona kochała odkrywanie dziczy wokół Alvar i Murmurwoods, tropiąc zwierzęta i zapamiętując ich zachowania, zwyczaje. Dzięki wiedzy zaczerpniętej od jej latających, pełzających i skaczących przyjaciół, stała się czołowym autorytetem w dziedzinie jadamejskiej fauny.

Dury spędziła długi czas na poszukiwaniu maga, który mógłby nie tyle obiecać, co rzeczywiście wyeliminować dolegliwości wynikające z ran odniesionych w dziesiątkach starć. Pewien utalentowany kowal był w stanie wykuć siertalową płytkę, która zastąpiła zapadnięty fragment jej czaszki, uszkodzonej uderzeniem ogonu wiwerny. Od tej pory najemniczka ceni wysokiej jakości pancerz o wiele bardziej niż jakiekolwiek kuglarskie sztuczki.

Morton, weteran goblińsko-ogrzych wojen i jeden z niewielu, którym udało się przeżyć oblężenie Jaru Gowdar, poprzysiągł zemstę ""brudnoskórym"" za masakrę, która zmiotła jego dom z powierzchni Jadame. Ocenia jakość swoich balist pod kątem tego, ilu ogrów potrafią przebić jednym strzałem.

Tavin jest raptem jedynym niziołkiem, który dołączył do armii Erathii. Inne niziołki nie podzieliły jego stylu życia, jako że rasa ta generalnie stroni od przygód. Nie można jednak zaprzeczyć, że ziomkowie szanują Tavina, nawet jeżeli odrobinę się go boją i unikają jego towarzystwa. Kiedy Kreeganie uderzyli na Eeofol, Tavin szybko stał się liderem lokalnego ruchu oporu i nadal jest gotów bronić swej ojczyzny.

Murdoch to człowiek, którego można nazwać prawdziwym żołnierzem fortuny. Nie ma u niego rzeczy ponad pieniądze i sławę. Właśnie dlatego Murdoch zgromadził towarzystwo awanturników jego pokroju oraz wyruszył szukać przygód pośród krajobrazów Jadame. Kto wie, gdzie następnym razem zaprowadzi go jego przeznaczenie?

Avleaański druid, który stracił swój gaj, podróżował po świecie dzieląc się wiedzą z kimkolwiek, kto jej poszukiwał. Pozostawił on sekrety magii natury oraz swoją córkę, Mirlandę, w Tatalii, podczas gdy w Eeofolu urodziła się Celestine, dziedzicząc inny aspekt jego talentu. Ojciec nauczył ją jak oswoić najdziksze zwierzęta, oferując im przyjaźń zamiast charakterystycznego bezwzględnego traktowania tatalijskich władców bestii.

Niewielu naukowców z Bracady widziało, a jeszcze mniej używało młota lub pieca kowalskiego. Todd natomiast musiał nauczyć się ich obsługi, gdyż okoliczni kowale i mosiężnicy nie byli w stanie spełnić jego ezoterycznych pomysłów. W Bracadzie doskwierał mu również brak narzędzi oraz materiałów niezbędnych do jego badań. Todd przebył pół świata w ich poszukiwaniu zanim znalazł w mieście Burton to, czego mu brakowało.

Wielu uważało czarnoksiężnika Agara za człowieka szalonego - a potem za martwego. Podczas gdy to ostatnie okazało się nieprawdą, to nadal nie istnieje konsensus naukowców Enroth wobec tego pierwszego. W rzeczy samej, twory Agara są niezaprzeczalnie zdolne do funkcjonowania i reprodukcji - ale czy naukowiec o zdrowych zmysłach mógłby pomyśleć o wpojeniu tak okrutnych odruchów i skłonności w żyjące istoty?

Mało krasnoludów jest zdolnych nie tylko dorobić się fortuny, ale również gospodarować nią. Bertram opuścił dom swego ojca zaraz po tym, jak jego broda osiągnęła długość na dwa palce. Wędrując po Antagarichu, stał się bajecznie bogaty poprzez inwestycje w alchemiczne i magiczne przedsięwzięcia. Jego złoto pomogło wcielić w życie wiele projektów, które zbudowały dzisiejszą potęgę miasta Burton.

Burzliwy temperament Wrathmonta sprowadził na niego wiele problemów. W szczególności incydent, który miał miejsce podczas podziału włości Archibalda Ironfista, kiedy dawni kompani zjednoczyli się przeciwko niemu, zmęczeni jego częstymi napadami wściekłości. Ledwo uchodząc z życiem, Wrathmont uciekł z Enroth. Spędził lata na poszukiwaniach oraz studiowaniu starych kamiennych tablic, ucząc się kontrolować swoją furię i rozpalać ją w umysłach innych.

Ziph przez długi czas pełniła rolę służki u starego maga, który traktował ją i jej pobratymców z pogardą. Czarodziej nie miał pojęcia, że “ziph” oznacza po gremlińsku “wolność”, a już na pewno nie podejrzewał, że podsłuchiwała jego wykładów. Pewnego dnia Ziph wepchała pół laboratorium jej mistrza do magicznego worka, ukryła się w ładowni statku i opuściła Bracadę na dobre.

Wyższa magia może nawet wskrzesić zmarłych, ale czy prosty piechur, który wdepnął na minę może również na to liczyć? Fascynacja Victorii tą podstępną bronią nie przyskarbiła jej szacunku współpracowników, lecz i tak poświęciła swe życie by ją doskonalić. Po poznaniu Floriberta, wynalazczyni odnalazła nowe zastosowanie dla jej wiedzy inżynierskiej, projektując mechaniczne kończyny dla okaleczonych wojowników.

Jeśli wierzyć plotkom, to właśnie Eanswythe, zanim uciekła na Jadame, sporządziła eliksir, którym otruła Harecka, pierwszego imperatora Regny. Jeśli to rzeczywiście prawda, musi mieć na karku co najmniej sześć stuleci. Przeciętni ludzie nie żyją tak długo i kimkolwiek jest ta enigmatyczna starucha, każdy wie: wystarczy, że uniesie brew, by nawet najpotężniejsi żołnierze upuścili swe miecze i włócznie.

Frederick żył jako przeciętny czarodziej-alchemik z Bracady, nawet jeśli jego ciekawość wyróżniała go na tle kolegów. Ta dociekliwość skłoniła go do eksperymentów nad konstruktami, a następnie do przeprowadzania zakazanych badań. W rezultacie Frederick musiał uciekać z Bracady, a teraz szuka lepszego miejsca by móc oddać się swoim pasjom.

Wszystkie straszne historie zawierają jeźdźca, którego powieszono, zasztyletowano czy nawet skrócono o głowę a teraz grasuje nocą szukając zemsty na swoich oprawcach. Każdy nekromanta powie, że to nonsens, bo trup, który sam z siebie wstał z grobu nie może mieć pamięci czy świadomości. Być może, ale Boyd ma rachunki do wyrównania nie tylko ze zdrajcami, którzy go zabili, ale także z tymi, którzy zakłócili jego spoczynek.


Boyd to wyjątkowy przypadek. Jest bohaterem kampanijnym przypisanym do Fabryki, chociaż jest Rycerzem Śmierci bazującym na Galthranie z Nekropolii.